فصلنامه مطالعات مدیریت شهری شماره ۱۲

 

 

 

 

 

 

 

 

بافت قدیم شهرها یکی از مسائل مهم در برنامه‌ریزی شهری می‌باشد که امروزه بر اثر قدمت بنا، فرسودگی بافت و دسترسی نامناسب، به عرصه‌ای آسیب پذیر در برابر حوادث و سوانح طبیعی و انسان ساخت، در مراکز شهرها تبدیل شده است. هدف پژوهش، تحلیل فضایی بافت قدیم شهرها مبتنی بر اصول پدافند غیر عامل جهت دست‌یابی به الگوی پایدار می‌باشد.
روش پژوهش:‌ روش تحقیق، ترکیبی از روش‌های تحلیلی- استقرایی، پیمایشی و موردی بوده و نوع پژوهش «کاربردی» می‌باشد شاخص‌های مورد توجه در پژوهش حاضر، قدمت بنا، کیفیت ابنیه، ریزدانگی، تعداد طبقات، فضای سبز، سازگاری، خدمات درمانی، خدمات شهری و درجه محصوریت تعیین گردید.
یافته‌ها: از مسائل اصلی بخش مرکزی شهرها، فرسودگی مناطق مسکونی است که با توجه به بررسی‌های انجام شده، مراکز بافت‌ها با توجه به مناسب نبودن معابر شهری، از نظر شاخص دسترسی به مراکز امداد و نجات، در مواقع بحرانی در وضعیت نامطلوبی قرار دارند.

 

دریافت کامل مقاله

همگان در هر شهر و برزنی علاقمند هستند تا بناهایی که در شهرهای خود می‌سازند از زیبایی و جذابیت خاصی برخوردار بوده و گویای فرهنگ آن منطقه به حساب آید. در این مطالعه ضمن شناسایی چالش‌های فرهنگی، تأثیر برخی مؤلفه‌های مذهبی بر هویت معماری شهر تهران مورد آزمون قرار گرفته است
روش پژوهش: به منظور جمع‌آوری داده‌ها و اطلاعات از روش پیمایشی استفاده شده است وبه منظور جمع‌آوری داده‌ها و اطلاعات ۴۵۰ پرسشنامه بسته در میان مناطق ۲، ۵، ۱۱، ۲۲ شهرداری تهران توزیع شده است. جهت آزمون فرضیه‌ها، از آمار توصیفی و ضریب همبستگی استفاده شده است
یافته‌ها:. متغیرهای هویت مذهبی، وضعیت تاریخی، خصوصیات ظاهری ساختمان‌ها از جمله متغیر‌های مورد بررسی است. نتایج به دست ‌آمده نشان می‌دهد که میان خصوصیات مرفولوژیکی ساختمان و نمای ظاهری بنا رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد
نتیجه‌گیری: رابطه مثبت و معنی‌داری میان متغیر دسترسی به مراکز اداری و فرهنگی و هویت مذهبی تأیید شده است.

 

 

امروزه نقش و اهمیت امنیت در پیشرفت هر جامعه­ای تا بدان پایه است که آن را بستر و پیش­نیاز هر گونه توسعه­ای دانسته­اند خصوصاً در جوامع در حال توسعه که با انواع بحران­ها و چالش­های مستمر ناشی از عقب­ماندگی مواجه می­باشند. این پژوهش با هدف بررسی نقش معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری در تأمین امنیت اجتماعی شهروندان تهرانی با شش مؤلفه امنیت مالی، بهداشتی، روانی، جانی، شغلی و زیستی به مرحله اجرا درآمده است.
روش پژوهش: در این تحقیق پیمایشی از روش مطالعه توصیفی- اکتشافی استفاده شده و جامعه آماری شامل دو گروه می­باشد که گروه اول شهروندان منطقه ۳ شهرداری و گروه دوم نیز کلیه مسئولین و کارشناسان معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران است. ابزار اندازه­گیری پرسشنامه محقق ساخته بوده که توسط هر دو گروه جامعه تکمیل و با استفاده از نرم­افزارهای SPSS و MINITAB مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. روش نمونه­گیری جامعه آماری گروه اول تصادفی و طبقه‌ای و گروه دوم به صورت تمام شماری می­باشد.
یافته‌ها: از دیدگاه شهروندان، معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران اثر معنی‌داری در تأمین مؤلفه­های امنیت اجتماعی شهروندان ندارد. نتایج حاصله نشان می­دهد که بین نظرات شهروندان و کارکنان و مسئولین شهرداری در خصوص عملکرد معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران شکاف وجود دارد و کارکنان و مسئولین شهرداری نظر مساعدتری نسبت به عملکرد این معاونت در تأمین امنیت اجتماعی و مؤلفه­های آن دارد.

درک و شناخت گردشگری و همچنین چگونگی توسعه و پایداری آن نه تنها در گسترش دانش گردشگری برای درک نیازمندی‌های آن، بلکه در آموزش زمینه‏های موفقیت در پیرامون تجارت گردشگری و همچنین نیازمندی‌های هر جامعه به امر گردشگری نهفته است که این خود یک نگرش و رویکرد انسانی را به گردشگری ضروری می‌سازد. به بیان دیگر، شکل­گیری، پایداری و توسعه گردشگری در هر جامعه نیازمند امر آموزشی می‌باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی و واکاوی نقش آموزش نیروی انسانی جهت توسعه گردشگری می­باشد.
روش پژوهش: مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیلی – توصیفی و مرور متون و منابع و تشریح چالش­های نظام آموزش گردشگری در ایران در رابطه با آموزش نیروی انسانی، به ارائه راهکارهای اصلاحی جهت بهبود نظام آموزشی کشور می­پردازد.
یافته‌ها: یافته­ها نشان داد نظام آموزش جهانگردی و واحدهای آموزشی، امکانات و تجهیزات آموزش و از همه مهم­تر، معیارها و ضوابط نظارتی و چگونگی اعمال آن‌ها باید به سرعت متحول شوند و ایجاد این تحولات مستلزم ارائه تسهیلات و معافیت­های مؤسسات آموزشی، گسترش مبادلات بین‌المللی در امر آموزشی و تربیت مدرسان مورد نیاز است.

 

تبلور یافتن گردشگری به عنوان یک نیاز، تبدیل شدن آن به عنوان بزرگ‌ترین صنعت خدماتی دنیا و تخصصی شدن گردشگری این فرصت را فراهم کرده تا هر مقصدی جهت بهره جستن از منافع حاصل از گردشگری امیدوار باشد. اما مسلماً این کار بدون شناسایی عوامل تأثیر‌گذار، برنامه‌ریزی و مدیریت استراتژیک امکان پذیر نخواهد بود.
با توجه به قابلیت‌های بالقوه شهرستان سروآباد در زمینه گردشگری که مهم‌ترین منطقه استان کردستان از لحاظ اهمیت و تعدد جاذبه‌های طبیعی و با توجه به موقعیت جغرافیایی خاص و قابلیت فراوان برای جذب گردشگر می‌توان با برنامه‌ریزی و مدیریت گردشگری در این منطقه در راستای اهداف توسعه پایدار گام برداشت و توان‌های مثبت گردشگری را به حداکثر و توان‌های منفی را به حداقل رساند.
روش پژوهش: روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و تحلیلی است. برای مشخص کردن عوامل تأثیر‌گذار بر گردشگری پایدار از روش تحلیل فازی TOPSIS استفاده شده است. این تکنیک بر اساس این مفهوم ایجاد شده است که گزینه‌های مناسب گزینه‌هایی هستند که حداقل فاصله را نسبت به راه حل ایده‌آل مثبت و دورترین فاصله را نسبت به راه حل ایده‌آل منفی داشته باشند. در این پژوهش جامعه آماری شهرستان سروآباد می‌باشد. نمونه آماری در این پژوهش دهستان‌های این شهرستان است که معرف جامعه آماری است.