مجله علمی منظر شماره ۳ زمستان ۱۳۸۸ (۲)

مدیریت یکپارچه شهری در خدمت توسعه اجنماعات محلی | مظفر صرافی

بیش از یک دهه است که سخن از ضرورت یکپارچگی مدیریت شهری در ایران مطرح شده و گزافه نیست که بگوئیم به تکراری ملالت‌بار و بی‌نتیجه بدل شده است. حال پرسش این‌است که چرا چنین ضرورت مسلّمی عملی نمی‌شود؟ آیا به راهگشایی و اثر‌بخشی این یکپارچه‌سازی باور نیست یا آن‌که این‌گونه تمرکز‌زدایی را برنتافته و همچون رقیب تلقی می‌کنند و در نتیجه مانع اجرای آن هستند؟ جالب آنکه در هر یک از این حالات، آشکارا مخالفتی دیده نمی‌شود و همچنان به «شاید وقتی دیگر» موکول می‌شود!