طراحی داخلی آپارتمان ۱۴۹ | پژمان طیبی
طراحی داخلی آپارتمان ۱۴۹
معمار: پژمان طیبی
موقعیت: ایران،رشت، گلسار، سه راه گلایل، خیابان ۱۴۹
وضعیت: ساخته شده
مساحت: ۲۶۰ متر مربع
مساحت زیربنا: ۱۶۱۸ مترمربع
کاربری: مسکونی
تاریخ ساخت: ۱۳۹۳-۱۳۹۵
کارفرما: شرکت ساختمانی پی بند
تیم اجرایی: کمال نومانیان (سیستم نما متحرک)، مهدی موحدی،ابراهيم عبدالله پور، حسین صفر نژاد ،ربیع تاجی، وحید تاجی، محمد جعفر مرزبان، حمید بابایی، علی نجیب، جواد جعفر زاده، ستار گلچناری
سازه: مازيار ملت دوست، محمد مظلومی
سرپرست اجرا: محمد علی طیبی
تاسیسات: آرمان امیدی شهرام روستا
عکاس: نیما باران دوست ، پژمان طیبی ، پرهام تقی اف
جوایز: برگزیده نيمه نهايي جايزه معمار ۹۵ بخش مسكوني آپارتماني
معرفی بستر پروژه طراحی داخلی آپارتمان ۱۴۹
استان گیلان همچون دیگر استانهای کشور هر چند با تقدم و تاخر، دستخوش گسترش شتابیافته شهرنشینی شده است. در شهر رشت بعنوان مرکز این استان شاهد رد پای این شهرسازی شتابزده و به دور از تحقق برنامهریزیهای جامع هستیم. در گذشته ای نه چندان دور، ظرف مدتی کوتاه زمینهای کشاورزی جای خود را به واحدهای مسکونی داد و راههای دسترسی روستایی بین آنها نیز بدل به خیابان گشت. در این میان، فشرده بودن و قیمت گران زمینهای کشاورزی موجب شد که توده ساختمان های سر بر آورده، پر تراکم باشند و مجالی برای تحقق فضای سبز در سطح شهر باقی نماند.
در این شهر متراکم، به دلیل اشراف ساختمانها به یکدیگر، آزادی استفاده از فضای مشاع و تراس برای ساکنین محدود شده و به مرور زمان، شاهد گذار از کیفیت از خانههای روستایی با فضاهای نیمهباز وسیع، به زندگی در فضای بسته درون آپارتمان هستیم. کیفیت زندگی شهری تقلیل یافته و واحدهای سکونتی مرسوم و معاصر کشور، اغلب با دیدگاهی مادی نگرانه و بهدوراز ویژگیهای معمارانه ساخته میشوند. جایی که معمولاً کیفیت فضای زندگی فدای قیمت ارزانتر و زمان سریعتر میشود.چالش پروژه ، تأمین کیفیت از دست رفته زندگی واحدهای مسکونی آپارتمانی، دریکی از پرتراکمترین شهرهای ایران بود.
کنترل حریم شخصی
از جمله تمهیدات طراحی که در راستای ترغیب ساکنین جهت استفاده از فضای بالکنها به کار برده شد میتوان به حذف اشراف ساختمانهای پیرامون اشاره کرد. این مهم با استفاده از پوشش و حفظ درختان کهن داخل سایت و همچنین بهره بردن از جداره نیمه باز در بالکنها تحقق یافت.
طراحی پلان
پلان بنای پیش رو در گام آغازین با محوریت قرار دادن باد غالب شمالی-جنوبی به گونهای سازماندهی شده است که امکان کوران و تهویه طبیعی با باز شدن درب اتاقهای خواب به سهولت فراهم باشد. در پی آن، تلاش در راستای احیاء سنت زندگی در تعامل با فضای نیمه باز بالکنها صورت گرفت. در تمامی طبقات برای هر واحد در هر دو جبهه شمالی و جنوبی بالکنهایی با دسترسی موثر از اتاقهای خواب و نشیمن مستقر شد و مجموعا در هر طبقه چهار عدد تراس قرار گرفت.
از این رهگذر علیرغم محدودیتهای اقتصادی، نسبت فضاهای نیمه باز و بسته و همچنین ارتباط موثر میان آنها در مقیاس بنایی مسکونی در قیاس با ساختارهای موجود، ارتقا یافت. و سعی بر آن گردید تا فرهنگ گذراندن قسمتی از زندگی در فضای نیمه باز نهادینه شود.
[images_grid type=”carousel” auto_slide=”yes” auto_duration=”7.5″ cols=”three” source=”media: 33615,33595,33594,33592,33590,33588,33586,33584,33579,33576,33573,33570,33566,33563,33557,33551,33545,33538,33534,33528,33524,33521,33515,33511,33508,33470,33504,33495,33479,33488,33473,33613,33611,33610,33607,33605,33603,33601,33599,33597″]