خانه الهیه
معمار: مهندسان مشاور معمار نقش ازل (هادی ندیمی)
موقعیت : ایران،تهران،الهیه
وضعیت : تکمیل شده
مساحت زمین:۴۵۰ متر مربع
کاربری : مسکونی
تاریخ: ۱۳۸۰-۱۳۸۲
معمار مسئول: هادی ندیمی
عکاس: محمد حسن اتفاق، روح الله موحدی
درباره پروژه خانه الهیه
هدف کارفرما
خانهٔ الهیه محل زندگی سه خانواده از یک فامیل است، پدر و دو نفر از پسران. این خانواده قبلاً نیز در ساختمانی از همین طراح و در ییلاقات کرج، ساکن بودند. بدین جهت، طراح پروژه از بدو تصمیم خانوادهٔ کارفرما برای بازگشت به تهران و انتخاب و خرید زمین در کنار کارفرما حضور داشت.نتیجهٔ همکاری طراح در این مرحله، تهیهٔ دو پیش‌طرح روی دو زمین دیگر برای کارفرما بود. در یکی از این موارد که زمینی به مساحت دو هزار متر مربع در محلهٔ سعادت آباد بود؛ طراحی جلوتر رفته و طرحی متشکل از مجموعه‌ای در هم تنیده از چند خانه با حیاط‌های مرکزی، متناسب با نیازهای ساکنین طراحی گردید.
موقعیت پروژه
زمین فعلی در محلهٔ الهیه تهران و بر روی تپه‌ای مشرف به باغ سفارت ترکیه –زمین کوچکی به مساحت تقریبی ۴۵۰ مترمربع- انتخاب گردید که بعداً مشخص شد در عمق حدود پنج متری آن، رشته قنات دایر پرآبی به سمت باغ سفارت در جریان است. (با وجود اینکه متاسفانه هیچ قانونی جهت حفظ قنوات تهران وجود ندارد، به جهت حفظ محیط زیست، حفاظت از این قنات به عنوان یک اصل، در تمام مراحل کار مد نظر قرارگرفت.)
جانمایی پلان
با توجه به نیازهای کارفرما و تعداد طبقات مجاز، نهایتا برنامهٔ فضایی ساختمان به ترتیب زیر طراحی شد:طبقهٔ اول: حسینیه ای با دو ورودی مجزا برای برگزاری مراسم مذهبی؛ طبقهٔ دوم: تک واحد کارفرما؛ طبقهٔ سوم و چهارم: دو واحد دوبلکس برای پسران خانواده. بر روی بام نیز با دورنمای باغ پایین دست، فضایی مناسب گردهمایی و میهمانی در نظر گرفته شد.فضاهای جنبی و خدماتی بنا نیز به این ترتیب جانمایی شدند: پارکینگ و اتاق سرایدار در طبقهٔ همکف؛ مجموعهٔ استخر و فضاهای خدماتی در زیرزمین اول؛ موتورخانه و فضاهای تاسیساتی استخر بعلاوهٔ کانال‌های آدم رو -حاوی زهکشها و جویهای هدایت آبهای زیر زمینی به سمت قنات- در زیرزمین دوم.
ایده اصلی نما
بر اساس قوانین شهرداری سطح اشغال این بنا مربعی تقریبی به ابعاد ۱۵ در ۱۵ متر بود که با توجه به ارتفاع بنا، مکعبی به بعد ۱۵ متر را تشکیل می‌داد. این حجم از سمت غرب به کوچه، از جنوب به حیاط و از شمال به حیاط همسایه رو میکرد و از سمت شرق نیز همجوار با ساختمان همسایه بود. ملاحظات دید و نور متفاوت هر یک از نماها همزمان با ملاحظات فضای داخلی، ایده‌های اصلی نما را شکل دادند. نمای سمت کوچه به اعتباری «نمای بیرونی» بناست، نورگیری از غرب نیز اقتضای حداقل بازشو را دارد و از سویی دیگر ورودی اصلی بنا در این نما قرار می‌گیرد. جمع این ملاحظات با توجه به شأن خاص «ورود به بنا» در معماری ایرانی، طرح نمای غربی و سر در را شکل داد.
متریال پروژه
نظر به مسکونی بودن بنا، جهت تقویت حس آرامش و انس ساکنین با بنا، مصالح نما نیز از میان مصالح «مأنوس» فرهنگ ایرانی انتخاب گردید: آجر، گچ، چوب و شیشه‌های رنگی. آجر دست ساز سفارشی که پس از پخت چندین نمونه و به دست آوردن بافت و رنگ مطلوب مختص عمارت الهیه تولید شد؛ گچ با فرآروی و تکنیک استفادهء خاص که آنرا مناسب استفادهء بدون رنگ در نمای ساختمان میکرد و چوب درخت چنار که با وسواس خاصی از حومهٔ اصفهان انتخاب، خریداری و تحت شرایط خاصی خشک و فرآوری شده بود.
